JEZIORO TAJEMNIC. Od dawna krążą historie o tym, że jezioro Drawsko miało w przeszłości inny, wyższy poziom wód. Według zawartych w poniższym artykule ustaleń dziś wiemy, że to prawda, zaś zmiana nastąpiła co najmniej dwukrotnie. Jakie były skutki? Na przykład obecny Półwysep Gardo najpewniej był niegdyś wyspą. To nie jedyny efekt zmian.
Pierwsze obniżenie lustra wody nastąpiło pod koniec XVIII wieku. Co ciekawe, data ta jest zbieżna z datowaniem zapadnięcia się wojskowego placu manewrowego spoczywającego na głębokości o. 16 metrów w Zatoce Manewrowej jeziora Drawsko. Plac o którym mowa to druga, po „U-Bootach”, wielka legenda jeziora Drawsko. Czy oba zdarzenia miały związek?
Zbigniew Januszaniec, miłośnik historii z Czaplinka, tak pisze o zmianach głębokości Drawska: W miesięczniku „Unser Pommerland”, zeszyt nr 5 z 1932 roku na str 172, w artykule „Die Reppower Mühle” Fritza Bahra znajdujemy informację o dwukrotnym obniżaniu poziomu lustra wody w jeziorze Drawsko: w latach 1787 – 88 oraz w latach 1854 – 1858. Z informacji zawartych w tym artykule wynika, że poziom wód obniżany był przez pogłębianie Drawy, a XIX-wieczne obniżenie poziomu lustra wody jego jeziora dodatkowo połączone było z likwidacją młyna wodnego na Drawie w Rzepowie.
W wyniku prac przeprowadzonych w latach 1787 – 88 obniżono poziom jeziora Drawsko o 5 stóp. W tym samym czasopiśmie prof. dr Wilhelm Halbfaß w artykule „Der Dratzigsee” podaje, że w wyniku rozpoczętych w 1854 prac poziom jez. Drawsko, jeziora Żerdno i Jeziora Rzepowskiego obniżony został o około 8 stóp (niektóre inne publikacje podają, że były to 2 metry).
Zasadniczym celem obniżania poziomu wód jeziornych było powiększanie powierzchni użytków rolnych głównie łąk i pastwisk. Były również inne efekty. Zwiększyła się szerokość przesmyku między jeziorem Drawsko a jez. Żerdno, co ułatwiło wybudowanie w latach 1860 – 1872 nowej drogi z Czaplinka do Połczyna Zdroju trasą dawnego szlaku wiodącego przez ten przesmyk. Również w samym Czaplinku stała się dostępna część terenów, które były dotąd zalane lub bagniste. Nastąpiło wówczas wyraźne poszerzenie przybrzeżnego suchego pasa lądu dzielącego zabudowę miejską od brzegu jeziora. Była to dla miasta niepowtarzalna szansa. Stworzone zostały warunki do urządzenia nad jeziorem terenów zielonych z aleją spacerową.
Na zdj.: Półwysep Gardno. Fot.: M. Halter
O Ekspedycji „Zatopiony Poligon” pisaliśmy m.in. tutaj: http://jeziorotajemnic.pl/ekspedycja-zatopiony-poligon/
